Kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk aşkı ya
da onu terk edip giden sevgilisi... Kimi derinden sevsem, o da bir
başkasını derinden hatırlardı. Öylesine çok sevdim ki onları,
başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını, sessizce, içim acıyla
kanayarak dinledim. Beni yitirmekten hiç korkmadılar: çünkü onlara göre
fazla iyiydim;bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.
Beni terk edenlerden tek bir isteğim olurdu. "Ne olur, bir daha beni
aramayın! Çünkü ben kolay unutamıyorum. Çünkü ben size duyduğum o akıl
dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocuklugumun o güzel
bahçesini. " Böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni... Soluksuz
ve umutsuz kaldıkları bir gece mutlaka akıllarına ben gelirdim... O,
yedek sevgili!...