Yalnızlığın Acısı...

Konu: Yalnızlığın Acısı... Paz Ekim 12, 2008 12:49 pm

23 Ekim 2004, gece saat 23:30 civarı.Yer Ankara Maltepe.Genç adam gecenin karanlığında yağan yağmura aldırış etmeden ıslak kaldırımlarda ufak adımlarla usul usul yürüyordu.Gecenin yalnızlığı iyi anlıyordu yalnız adamı.Yüreğindeki şimşeklerin gökyüzündekinden daha ürkütücü olduğundan olsa gerek aldırış etmiyordu çakan şimşeklere.Üzerine bastığı ıslak yaprağı eline aldı ve düşündü.
Acaba yeşeren umutların hazin sonumu bu yoksa yeni umutlara yer açmasımı kalbin?Alıp cebine koydu yaprağı.Gideceği yer belli değildi sadece yürüyordu ve düşünüyordu.Yalnızlığı o seçmemişdi,hayatın ona sunduğu buydu.Kendisini aldatan sevgilisinin şuan ne yaptığını düşündü,verilen sözleri...Ağlamaya başladı genç adam,çaresizlik ne demekdi acaba?Akdeniz sokağında ağır adımlarla ilerliyordu.Kaldırım kenarındaki çöpe takılarak yere düştü,başını kaldırmadan bir süre öylece kaldı.Sağ elinin avuç içi ve sağ kaşının üstü kanıyordu,hiç acımıyordu nedense.Oyuncağını kaybeden çocuk misali hüngür hüngür ağlıyordu genç adam.Kaşından akan kan gözyaşına karışarak yanağından aşağıya süzüldü.İki apartman arasındaki duvarın dibine geçdi ve sırtını yasladı duvara.Oturdu,başını diz kapaklarının arasına sıkıştırdı ve öylece bekledi yağan yağmur altında.Avucunun içi ve alnı sızlıyordu artık.Gece sessizliği ile eşlik ediyordu genç adama,ağaçlar daha asi bir şekilde rüzgarın tokatladığı yapraklarının hışırtısı ile ürkütüyordu genç adamı.Aldatan sevgilisini düşünüyordu yine,neden diye sormak istiyordu ama sormaya korkuyordu.Orada öylece sızıp kaldı.
Sabah 5:40 civarı telefonun sesi ile uyandı genç adam.Arayan aldatan sevgilisiydi.Önce inanamadı genç adam 1 dk açamadı telefonu,açtığında titrek sesiyle ağlamaklı konuşan sevgilisi acil görüşmek istiyordu onunla.Maltepe pazarının yanındaki parka çağırdı onu.

Görüşmeye geldiğinde sevgilisi ağlıyordu,sıkıca sarıldı genç adama ,bırakmak istemiyordu.Elleri titriyordu kızın.İlginç birşeyler vardı,kızın alnında pıhtılaşmış kan izi vardı,tam sağ kaşının üstü.Bu gece uyuyamadım dedi genç kız.Her uykuya dalışımda bir at arabasına binip seni eziyordum ve sana bişey olmuyordu sadece ağlıyordun.En son yine seni ezdim ve araba devrildi,uyandığımda alnım ve avcumun içi kanıyordu.Kafayı yiyeceğim dedi,ne olur beni affet,seni aldattım,verdiğin değeri hiçe sayıp başkasıyla beraber oldum.Ne olur affet dedi , diz kapakları bedenini daha fazla dik tutamıyordu.Yavaş yavaş diz çöktü ve ağladı,ağladı af diledi.Çocuk bu mucizeye inanamadı kendisininde gece avuç içi ve alnı kanamışdı.Avucunun içine bakdı ve boğazı düğümlendi avucunun içinde hiçbir iz yokdu.Sevgilisine baktı ve alnımda iz varmı demeye korkarak öylece donakaldı. [b]

» Yalnızlığın ResimLi AnLatıLışı