SEVGİLİMİN DÜĞÜNÜ

Büyük bir saraydı ve girip çıkanlar çoktu,herkes guzel giyinmiş orta halli hiç yoktu. Ne var dedim burada ? Bir düğün dediler, sizde buyrun diye bana ısrar ettiler.Pırıl pırıl parlıyordu ışıktan her köşe, genc kızlar ışıl ışıl benziyordu güneşe. Her yer cennet gibi çiçeklerle süslü, acaba bu dedim....Bu böyle kimin düğünü.Benimse üzerimde okul formam vardı,etekleri pek kısa üstüde dardı. Utandım bu hal ile bir köşeye çekildim, doğrusu bu hal ile hiç cazip değildim. Birden müzik başladı işte gelin ddediler
ve onu görmek için merakla eğildiler. Baktımı güzel bir melek, adeta bir kelebek,ağır ağır yürüyoru yüzü sanki taş bebek.

Yanında siyahlar giyinmiş bir damat, bir prens kadar asil, bulunamaz başka bir ad.... Birden kalbim burkuldu, titredi hem yerinden, hayatım sarsılmıştı, yıkılmıştı hem emelim. Zira bu asil damat, bu asil prens sendin, gündüz bana söz verip gece evlenen sevgilim...

Atıldım deli gibi, çılgın gibi üstüne, bunda zavallı gelinin, o kızın suçu ne? Yalvardım kıza; dedim ''benim hülyamı yıkma...!'' Aşkımı sevgimi yıkıp bnei yalnız bırakma! Yüzün kadar güzelse kalbin ey güzel kız. Birde merhametli ol bırakma beni yalnız.

<<Peki>> dedi; Razıyım bir şartla buna, benimde bir sevgilim var sende acı bu insana. Atıldı bir yana deli gibi ortaya, meğerse oradaymış zavallı sevgilisi. Kelebek gibi elbiseyi çabucak çıkardı,kızcağızın üstünde nasıl da saadet vardı...

Ben giydim beyazları düzelttiler saçımı, başıma giydirdiler gelinlik tacını. Kalkıp da ilerlerken adım adım ortaya, Biri kolumu dürttün <<kızım doymadın mı daha uykuya?>> saat yedi oluyor hadi kalk artık... dedi. beni uyandıran bu ses annemdii!!!